Dysplazją stawu łokciowego określa się grupę schorzeń rozwojowych mogących występować osobno lub łącznie  prowadzących do oderwania i lub przemieszczania fragmentu chrzęstnego lub chrzęstno- kostnego.  

Pierwsze objawy choroby występują między 4 a 9 miesiącem życia a są nimi różne stopnie kulawizny, mogą być okresowe zwłaszcza po dużym wyiłku. Zwierzęta chore wykazują niechęć do zabaw i długich spacerów. Często jest zwiększony obrys stawu łokciowego – uwypuklenie torebki stawowej spowodowane stanem zapalnym. W pierwszym etapie dochodzi do martwicy chrzęstno kostnej następnie pęknięcia, oderwania oraz przemieszczenia fragmentu chrząstki. W dalszej części rozwoju choroby oderwany fragment może uszkodzić zdrową powierzchnię stawową. 
Nie leczona dysplazja może prowadzić do artrozy- zesztywnienia zaburzającego w znacznym stopniu funkcję stawu.

Leczenie polega na chirurgicznym usunięciu oderwanego fragmentu chrząstki stawowej i lub leczeniu zachowawczym.

Całkowity brak kulawizny stosując metodę artroskopową uzyskuje się u ponad 90% zoperowanych psów, w porównaniu do klasycznych operacji gdzie podobne wyniki występują u 40%- 60%.